1.Dünya savaşıydı , 8 cepheden
sarılmıştı Osmanlı. Doğuda , batıda, kuzeyde , güneyde her yerde savaşıyordu .
Planını yapmıştı Avrupa , Türkleri
silecekti haritadan. İşte o cephelerden biridir Yemen . Osmanlı o kadar kötü
durumdadır ki artık savaşa sürecek asker bulamaz . Sonra bir karar çıkar ,
askerliğini yapmış olanlarda tekrar askerliğe alınacaktır. Redif denir bu son
askerlere . O dönemde her zamanki gibi analar babalar gençleri davulla ,
zurnayla askere uğurlarken redifleri gözyaşlarıyla, feryat figanla , ağıtlarla
uğurluyordu . Çünkü redifleri anaları babalarıyla beraber , eşleri ve çocukları
da uğurluyordu .
Gitti redifler , geride
karılarını bıraktılar , oğullarını, kızlarını bıraktılar gittiler. Gemilerle balık
istifi gibi perişan halde cepheye gittiler. Gemiler o kadar kalabalıktı ki ,
iki büklüm bir halde gittiler . Yere oturup bacaklarını karınlarına çekerek ,
sırtını başka bir askere dayayarak gittiler . Komutanları iki saatte bir ayağa kaldırıyorlardı
onları , kan dolaşımları düzelsin diye .
Aç , susuz gittiler , susuzluktan ölenler bile oldu . Bu bir ay süren
yolculuğa nasıl dayansın insan . Gittiler , aynı eziyetleri Yemen’de de
çektiler .
Gitti redifler . Dönemediler
geriye hiçbir zaman . Ya Yemen’den Sarıkamış’a gittiler yada orada kaldılar . Ölenler
kurtuldu ama hayatta olup Yemen’de kalanlar dönemedi geriye
. Devlet sahip çıkamadı onlara , Anadolu yok oluşun eşiğindeydi çünkü , nasıl
sahip çıksın. Yemene gidenin karısı . çoluğu çocuğu ortada kaldı . Zordu bu
topraklarda dul kalmak . Zordu o zamanlar bir kadına ersiz , kocasız kalmak .
İşte o zaman başladı , ölen kocanın karısının kardeşle evlendirilmesi. Demeyin
bu nasıl bir ahlaksızlıktır diye . Siz yaşamadınız o koşulları , ben bilemem ,
siz bilemezsiniz .Kolay mıydı o anaya , kolay mıydı o kardeşe bunları yaşamak .
Koskoca bir imparatorluk yıkılmış , bu yokluğu , perişanlığı yaşamak kolay
mıydı . Bugün bile kolay değilken , o
zamanlar kolay mıydı bir kadının ortada kalması. Kolay mıydı bağrına taş basan
Anadolu kadını olmak .
Gitti redifler . İyikide dönemediler geriye . Uğrunda
savaştıkları , acılar çektikleri bu devletin yıkılışına dönmediler İyikide .
Dönüp te karılarını kardeşleriyle görmediler iyiki de .
İlgi ve hüzünle okudum. Elinize sağlık...
YanıtlaSilGerçekten ürpererek okudum, çok teşekkürler paylaşım için..
YanıtlaSilHer olayın kendi koşullarıyla değerlendirilmesi gerektiğine dair çok hüzünlü bir öykü bu..
ne denir ki savaşmak her yerde ölümü kurtuluşa çıkartıyor. içinde çok fazla dramı barındıran bir yazı. eline sağlık...
YanıtlaSilYorumlarınz için teşekkür ederim
YanıtlaSilbloğunuzu cok beğendim takipteyim sizide beklerim : http://ebubekiragbaba.blogspot.com/
YanıtlaSil