YEMENE GİDEN İYİKİ DÖNMEDİ




yasli kadin , cocuk , genc



1.Dünya savaşıydı , 8 cepheden sarılmıştı Osmanlı. Doğuda , batıda, kuzeyde , güneyde her yerde savaşıyordu . Planını yapmıştı  Avrupa , Türkleri silecekti haritadan. İşte o cephelerden biridir Yemen . Osmanlı o kadar kötü durumdadır ki artık savaşa sürecek asker bulamaz . Sonra bir karar çıkar , askerliğini yapmış olanlarda tekrar askerliğe alınacaktır. Redif denir bu son askerlere . O dönemde her zamanki gibi analar babalar gençleri davulla , zurnayla askere uğurlarken redifleri gözyaşlarıyla, feryat figanla , ağıtlarla uğurluyordu . Çünkü redifleri anaları babalarıyla beraber , eşleri ve çocukları da uğurluyordu .
Gitti redifler , geride karılarını bıraktılar  , oğullarını,  kızlarını bıraktılar gittiler. Gemilerle balık istifi gibi perişan halde cepheye gittiler. Gemiler o kadar kalabalıktı ki , iki büklüm bir halde gittiler . Yere oturup bacaklarını karınlarına çekerek , sırtını başka bir askere dayayarak gittiler . Komutanları iki saatte bir ayağa kaldırıyorlardı onları , kan dolaşımları düzelsin diye .  Aç , susuz gittiler , susuzluktan ölenler bile oldu . Bu bir ay süren yolculuğa nasıl dayansın insan . Gittiler , aynı eziyetleri Yemen’de de çektiler .
Gitti redifler . Dönemediler geriye hiçbir zaman . Ya Yemen’den Sarıkamış’a gittiler yada orada kaldılar . Ölenler kurtuldu ama   hayatta olup Yemen’de kalanlar dönemedi geriye . Devlet sahip çıkamadı onlara , Anadolu yok oluşun eşiğindeydi çünkü , nasıl sahip çıksın. Yemene gidenin karısı . çoluğu çocuğu ortada kaldı . Zordu bu topraklarda dul kalmak . Zordu o zamanlar bir kadına ersiz , kocasız kalmak . İşte o zaman başladı , ölen kocanın karısının kardeşle evlendirilmesi. Demeyin bu nasıl bir ahlaksızlıktır diye . Siz yaşamadınız o koşulları , ben bilemem , siz bilemezsiniz .Kolay mıydı o anaya , kolay mıydı o kardeşe bunları yaşamak . Koskoca bir imparatorluk yıkılmış , bu yokluğu , perişanlığı yaşamak kolay mıydı . Bugün bile kolay değilken  , o zamanlar kolay mıydı bir kadının ortada kalması. Kolay mıydı bağrına taş basan Anadolu kadını olmak .
Gitti redifler . İyikide dönemediler geriye . Uğrunda savaştıkları , acılar çektikleri bu devletin yıkılışına dönmediler İyikide . Dönüp te karılarını kardeşleriyle görmediler iyiki de .




5 yorum:

  1. İlgi ve hüzünle okudum. Elinize sağlık...

    YanıtlaSil
  2. Gerçekten ürpererek okudum, çok teşekkürler paylaşım için..
    Her olayın kendi koşullarıyla değerlendirilmesi gerektiğine dair çok hüzünlü bir öykü bu..

    YanıtlaSil
  3. ne denir ki savaşmak her yerde ölümü kurtuluşa çıkartıyor. içinde çok fazla dramı barındıran bir yazı. eline sağlık...

    YanıtlaSil
  4. Yorumlarınz için teşekkür ederim

    YanıtlaSil
  5. bloğunuzu cok beğendim takipteyim sizide beklerim : http://ebubekiragbaba.blogspot.com/

    YanıtlaSil