ARTIK

Bıraktım artık

Her gece kendi ateşimle yanıp

Sabaha külleşmiş uyanmayı

Her sabah kendi küllerimden

Yeni bir ben yapmayı

Yeni bir umuda tutunmayı

Bıraktım işte

Kül prensi olarak yaşamayı

Beklemiyorum artık

Bir gün karşıma çıkacağına inandığım insanı

Sonsuza kadar yaşamayacağımdan

Sonsuz kadar uzak ihtimallere tutunamam

Kandıramam kendimi

Gerçek bir aşkın olduğuna

Beklemiyorum işte

Beklenecek hiç kimse olmadığından

İnanmıyorum artık

Her aşk bir ceza olarak geldiğinden

İsraf ettiğiniz aşklarımın bir ödülü olacağına

Bana öğretilen tüm gerçekler yalandı

Bir gündüz rüyasıydı

Şehirde görülen bir seraptı

İnanmıyorum işte

Bana öğrettiğiniz gerçekler yaktı benim canımı

Toplamıyorum artık

Kalbimde bıraktığınız yıkıntıları

Siz zahmet etmeyin boşuna

Ben kendi ellerimlede yakarım

İçimdeki tüm ormanları

Dağıtırım tüm görkemli duyguları

Bir mit olur aşk bana

Toplamıyorum işte

Artık benden arta kalan külleri