ANNEM



mother , mom , momy , anne














Üşüyorum annem beni kollarına al
Donuyorum bu buz gibi yerde
Canım acıyor annem , acıtıyorlar onu 
Canımı tut
O sert yumruklardan koru
Annem bana insan olmayı öğretmiştin ya hani
Insanların benim gibi olmadığını niye öğretmedin
Korkuyorum
Uyuyamıyorum annem benimle yatarmısın
Karanlığa alışalı çok oldu
Ama aydınlıktaki gölgeler korkutuyor beni
Annem özledim seni
Karşılıksız sevgiyi
Karşılıksız sevgini özledim annem
Annem yoruldum artık
Nefes almak işkence oldu bana
Nefes almaktan yoruldum
Artık boşveremiyorum hiç birşeyi
Kaçamıyorum gerçeklerinden hayatın
Üzerime yığıldı bütün gerçekler
Kımıldayamıyorum annem,
Annem geceler niye bu kadar kara
Insanlar neden bu kadar acımasız
Yaşamak neden bu kadar zor
Ben daha küçüğüm 
Ben daha çocuğum
Söylesene nasıl baş edeyim hayatla
Annem oğlun büyüyor
Annem oğlun yavaş yavaş
Sana benziyor

-------------------------------

Bloğumun ilk yazısıydı bu , tekrar bloğuma konu oldu :) 18 yaşında yazmıştım bunu . Aradan 10 sene geçmiş ama hala aydınlıktaki gölgeler korkutuyor beni .  

3 yorum:

  1. anneler söz konusuysa hepimiz hala çocuğuz, hala korkuyoruz gölgelerden...

    YanıtlaSil
  2. Annelerimize saygı bizden..

    YanıtlaSil
  3. Gölgeler kısalır uzar ama anaların yüreğinde çocuklarına olan sevgi hiç eksilmez.İşte ondandır hala bu korkularımız.

    YanıtlaSil