BİLMEYECEKSİN

BİLMEYECEKSİN 
Bilmeyecek kimse seni 
Söylemeyeceğim adını 
Anlatmayacağım seni 
Umudum diyeceğim , belki diyeceğim 
Kapı çalacak sen geleceksin 
Açacağım kapıyı 
Alacağım seni kalbime 
Ama sen bile bilmeyeceksin 
Kalbime girip yüzümü güldürdüğünü 
Diyeceklerki niye 
İşte diyeceğim böyle daha güzel 
Bozulmamalı o , yüzümü güldürdüğü gibi 
Tanıdığım , hayal ettiğim gibi kalmalı 
Sorsalar onu bana 
Ay demem , yıldız , güneş demem ona 
Ne ki çiçekler , deniz , bulut, gökyüzü 
Ne ki uğruna ölünen güzeller 
Olsaydı benzetmezmiydim 
Demezmiydim işte bu kadar güzel 
Yaratmamış yaradan 
Yok işte ben ne yapayım 
Yok işte onun kadar güzeli 
Ne yazar onu öpmesem , sarılmasam 
Ne yazar ona yazdığım şiirleri 
Onunla kurduğum hayalleri bilmese 
Bilmese aslında ne kadar güzel olduğunu 
Ne olacakki her güzel şeyin , 
Ondan bir parça taşıdığını bilmese 
Oturur kendi kendime 
Kader derim , kısmet derim , 
Ya nasip derim sevmeye devam ederim 
Bilmesin kimse bu öyküyü 
Yazmasın , kimse okumasın 
Başkalarını bilsinler benimle 
Yanlış öyküyü okusunlar 
Okuturmuyum onlara , anlatırmıyım sanki 
Bu hayatın en güzel öyküsünü , 
En güzel yüzünü 
Bu öykü böyle güzel 
Güzel işte , seni anlatamayan güzeller gibi
Bilmeyecek kimse seni 
Adını söylemeyeceğim 
Seninle ilgili konular hep başka olacak 
Karanlıkta anacağım seni 
Kuytuda izleyeceğim 
Bilmeyeceksin işte 
Birinin senin için bu şiiri yazdığını 
Belki okuyacaksın 
Ama o anlatamadığım
O en güzelin kim olduğunu 
Bilmeyeceksin